Type de document : Original Article
Auteur
Département de Langue et Littérature françaises, Faculté des Lettres et des Sciences humaines, Université Shahid Beheshti
Résumé
Dans cet article, nous avons analysé les particularités énonciatives du discours d'un mystique persan nommé Hallâdj. Nous avons montré la dualité de l'instance énonçante chez ce dernier. Ces versets sont en effet des proses poétiques et nous voyons des propositions très bizarres (Shath) Je suis Vérité par lesquelles le sens déborde. C’est toujours la question de la transcendance. Dans son énonciation, il y a un Toi qu’il essaie de mettre en scène. Nous avons répondu à des questions suivantes : comment l’énonciation nous aide à comprendre le mysticisme chez le poète ? Comment peut-on expliquer la relation communicationnelle et l’intersubjectivité entre deux sujets Je et Tu ? Notre hypothèse est que le sujet est une intersubjectivité et il est le résultat d’une relation entre un Je et un Tu. L’objectif est de montrer que l'énonciation, la vision du monde et la philosophie sont étroitement liées et dans ses poèmes apparaît un système "Moi" qui s'affine dans une structure dynamique et qui engage une dualité de l'instance Je/Tu.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
بررسی نشانه-معنا شناختی جایگاه من و تو در گفته پردازی شاعرانه و عرفانی منصور حلاج
Auteur [Persian]
- مرضیه اطهاری نیک عزم
گروه آموزشی زبان و ادبیات فرانسه ولاتین، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی
Résumé [Persian]
در این مقاله، به ویژگیهای گفته پردازی در گفتمان منصور حلاج یکی از عرفای ایرانی پرداخته ایم. ما سعی کردیم نشان دهیم که گفته پرداز به صورت دوگانه (من/تو) در اشعار ظاهر می گردد. ابیات حلاج در واقع نثر مسج و شطحیاتی هستند که در آن ها معنا از سطح عادی و ظاهری فراتر می رود. همانند انا الحق. مسئله همواره استعلای من است. در گفته پردازی، فاعل "تو" (اشاره به حق تعالی) که ظاهر می گردد در همان من نهفته است. به نوعی "باور و یقین بدون دیدن " است. که نقطه اوجش در حضور دیگرخویشی است . بر این اساس به سوالات زیر پاسخ داده شده. چگونه گفته پردازی به ما کمک می کند تا مفهوم عرفان را نزد این شاعر درک کنیم؟ چگونه ارتباط بین الاذهانی بین دو ضمیر من و تو برقرار می گردد؟ فرض ما بر این است که سوژه خود جایگاه بین الاذهانی است و نتیجه ارتباط بین من و تو می باشد. همه این مسائل در ارتباط با فلسفه وحدت وجود می باشد. هدف از این مقاله آن است که نشان دهیم گفته پردازی، جهان بینی و فلسفه این شاعر در هم تنیده شده است و نظامی از "من" ظاهر می گردد که به سمت ساختاری پویا در حرکت است و دوگانگی سوژه من و تو را به وجود می آورد.
Mots clés [Persian]
- گفته پردازی
- عرفان
- من/تو
- حلاج
)