Type de document : Original Article
Auteur
, Professeur -assistant Université Azad islamique, Branche de Sciences et de Recherches de Téhéran
Résumé
Résumé
Jean de la Fontaine (1621-1695) et Parvin E’tessâmi (1906-1940),suivent la même vocation poétiques , l’un à travers ses Fables, l’autre par le biais de ses Monazereh, en formulant des morales pour "instruire et divertir" les hommes ; tout cela dans le cadre de satire sociale, des institutions, des hommes au pouvoir tout en mettant au crible de la satire les mœurs et les travers de leur temps .A cette fin, les deux auteurs se servent des précepteurs, en l’occurrence des animaux et des plantes ou même des objets, pouvant tout critiquer en contournant la censure. Alors dans les cadres de cette recherche, nous nous sommes fixé comme objectif d'examiner des thèmes communs abordés chez le duo, sans pour autant prétendre à une analyse exhaustive qui dépasse les limites du présent article. Nous nous intéressons plus particulièrement à suivre les traces du fabuliste français dans l'œuvre de la poétesse iranienne, en nous appuyant sur une approche thématique des écrits de deux auteurs. Largement empeignée par la culture et les lettres occidentales grâce aux traductions de son père traducteur du français, Parvin E'tessâmi, surnommée "La Fontaine à l'iranienne", s'est laissée inspirer par les fables de La Fontaine dans ses Monazereh : alors, si c'est le cas, faut–il parler d'un impact direct des Fables de La Fontaine sur l'œuvre de Parvin? Sinon, d’où vient ce goût commun pour la critique des mœurs à travers la personnification des animaux? La présente recherche se propose comme objectif d'apporter des réponses à ces questions.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
تاثیر افسانه های ژان دولافونتن بر آثار پروین اعتصامی
Auteur [Persian]
- بهزاد هاشمی
استاد یار و عضو هیات علمی گروه فرانسه دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
Résumé [Persian]
ادبیات فرانسه و فارسی دارای نقاط مشترکی بوده تعدادی از نویسندگان آنها مسیرهای یکسانی را پیموده اند و بخش بزرگی از آثار خود را به موضوعات مشابهی اختصاص داده اند: ژان دولافونتن(1695-1621) و پروین اعتصامی (1940-1906) ، گرایشات ادبی مشابهی را پرورش داده اند. از طریق آثار شاعرانه خود و با تدوین اخلاق برای "آموزش و سرگرمی" انسان در چارچوب طنز اجتماعی، به نقد و نکوهش نهادها ، جامعه ، سیاستمداران عصر خود و رذایل و معایب انسانی روی آورده اند. در این راستا هر دو از حیوانات ، گیاهان یا حتی اشیاء استفاده کرده اند و توانسته اند بدون ترس از خطر پیگرد همه را به باد انتقاد بگیرند. در چارچوب این تحقیق ،هرچند ناقص ، به کندوکاوی در باب تاثیر افسانه های لافونتن بر آثار پروین اعتصامی می پردازیم ؛ اما دراینجا هدف یک مطالعه تطبیقی نیست که فراتر از محدودیت های این مقاله است؛ بلکه با تکیه بر رویکرد مضمونی نوشته های دو نویسنده را بررسی خواهیم کرد. اعتصامی ملقّب به "لافونتن ایرانی" ، در مناظرات خود بسیار از افسانه نویس فرانسوی الهام گرفت ، اما این تأثیر از کجا ناشی می شود؟ آیا می توان از تأثیر مستقیم افسانه های لافونتن بر آثار پروین صحبت کرد؟ سعی نگارندة این پژوهش براین خواهد بود تا به این پرسشها پاسخ دهد.
Mots clés [Persian]
- "لافونتن"
- " اعتصامی"
- " افسانه"
- " حکایت"
- " نقد اجتماعی"