Type de document : Original Article

Auteurs

• Ali ABBASSI ¹
• Sarah SHARIFI ²

¹ Professeur du département de langue et littérature française, Faculté des lettres et des sciences humaines, Université Shahid Beheshti, Téhéran, Iran.

² Département de Langue et Littérature Française, Faculté des Lettres et des Sciences humaines, Université Shahid Beheshti, Téhéran, Iran

Résumé

Les adverbes de fréquence et ceux d’habitude font partie des adverbes temporels en langue française. Autant la notion de fréquence d’une action se rapproche de celle d’habitude à travers la répétition comme la notion commune au sein d’elles, autant elles s’éloignent du point de vue syntaxique. L’action fréquentée et l’action habituelle se différencie l’une de l’autre, non seulement parce qu’elles manquent d’une répétition précise, mais aussi parce que leurs natures sont différentes. Avoir une distinction nette pour percevoir leur différence permet au traducteur de bien établir le sens de fréquence ou celui d’habitude dans sa traduction par un choix convenable. Dans cette recherche, on se demande comment la distinction entre l’adverbe de fréquence et celui d’habitude sera possible en langue française et quelles sont leur concrétisation en traduction persane. Après avoir présenté les explications des sources grammaticales notamment La grande grammaire du français pour découvrir les nuances entre ces deux groupes adverbiaux, à travers une étude contrastive concernant les adverbes de fréquence et ceux d’habitude tirés des textes littéraires et leurs traductions persanes, il sera possible de déterminer les distinctions grammaticales. Pour conclure, lorsque le choix d’équivalent concerne simultanément le sens et la forme du principal, la traduction pourra mieux transmettre l’idée temporelle du texte source.

Mots clés

• Temps grammatical
• adverbe en français
• fréquence
• habitude
• traduction persane

Titre d’article [Persian]

از تناوب تا عادت در بیان زمان‌مندی قید : مطالعۀ تطبیقی فرانسه-فارسی

Auteurs [Persian]

• علی عباسی ¹
• سارا شریفی ²

¹ استاد گروه زبان و ادبیات فرانسه و لاتین، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

² گروه زبان و ادبیات فرانسه و لاتین، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

Résumé [Persian]

قیدهای تکرار و عادت از جمله قیدهای زمانی در زبان فرانسه هستند. همان‌قدر که مفهوم تناوبِ یک کنش به بیان عادت از طریق مفهوم کلیدیِ تکرار نزدیک است، به همان اندازه، دو مفهوم بیان تناوب و بیان عادت از لحاظ دستوری از یکدیگر دور هستند. کنشی که مکرراً رخ می‌دهد و کنشی که بر حسب عادت انجام می‌شود نه به این دلیل این که فاقد میزان مشخصی از عنصر تکرار هستند، بلکه به دلیل ماهیت متفاوتشان از یکدیگر متمایز می‌شوند. داشتن تمایز واضح برای درک تفاوت آنها به مترجم این امکان را می‌دهد که با انتخاب یک معادل مناسب، معنای تکرار یا عادت را در ترجمه خود به‌درستی مشخص کند. پرسش اصلی این پژوهش این است که چگونه می‌توان قید بیان تناوب را از قید بیان عادت تمییز داد و نمود این دو در ترجمه به فارسی به چه صورت است؟ برای پاسخ به این سوال، پس از ارئۀ توضیحاتی از منابع دستوری، به‌ویژه دستور زبان بزرگ فرانسه، برای دست یافتن به درک تفاوت‌های ظریف میان این دو گروه قیدی، از طریق بررسی تطبیقی قیدهای بیان تناوب و بیان عادت برگرفته از متون ادبیات فرانسه و مقایسۀ آن با معادل مربوطه در ترجمۀ فارسی، می‌توان تمایزات دستوری را تعیین کرد. به‌عنوان نتیجه، آن هنگام که در انتخاب معادل، به‌طور همزمان به معنا و شکل دستوریِ واژگان مبدأ توجه شود، ترجمه بهتر می‌تواند ایدۀ زمانِ مورد نظر در متن مبدأ را انتقال دهد.

Mots clés [Persian]

• زمان دستوری
• قید در زبان فرانسه
• تناوب
• عادت
• ترجمۀ فارسی