Type de document : Original Article

Auteurs

• Sharareh Chavoshian ¹
• Najmeh Shadaram ²

¹ Département de Français,, Faculté de littérature, Université Alzahra, Téhéran, Iran.

² Master en traduction française, Département de Français, Université de Téhéran

Résumé

Chez Elif Shafak, auteure, nouvelliste, essayiste, oratrice, spécialiste et activiste en sciences politiques, les dimensions de l’autobiographie ne se limitent pas aux confins d’une vie. En tant qu’une représentante des femmes écrivains, Shafak entreprend une quête plutôt plurielle pour découvrir son ‘moi’ physique, familial, social et historique qui serait celui de toutes les auteures ou bien toutes les femmes qui sont toujours entravées par les contraintes des sociétés patriarcales. Mais comment une auteure pourrait introduire la fiction dans l’autobiographie ? Shafak est arrivée à le réaliser ? Est-ce que le recours à la fiction et le passage de l’autobiographie à l’autofiction pourrait l’aider à mieux se découvrir et redéfinir les autres femmes, leurs limites et leur statut, sans avoir peur d’être jugée ? C’est la problématique que le présent article va développer, en s’appuyant sur quatre romans de Shafak, La Bâtarde d'Istanbul (2007), Lait noir (2009), Crime d’honneur (2013) et Trois filles d’Eve (2018).

Mots clés

• Autofiction
• Engagement
• Identité
• Shafak
• Solitude

Titre d’article [Persian]

تخیل در خودنگری نزد الیف شافاک: بیان خویشتن در جامعه ای مردسالار

Auteurs [Persian]

• شراره چاوشیان ¹
• نجمه شادآرام ²

¹ گروه فرانسه، دانشکده ادبیات، دانشگاه الزهراء، تهران، ایران.

² ارشد مترجمی فرانسه، گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه تهران

Résumé [Persian]

نزد الیف شافاک، نویسنده، داستان‌ کوتاه‌نویس، رساله‌نویس، سخنران، متخصص و فعال علوم سیاسی، ابعاد زندگی‌نامه به محدودیت‌های یک زندگی ختم نمی‌شود. شافاک به عنوان نماینده جامعه نویسندگان زن، تلاشی نسبتاً متکثر برای کشف «خود» فیزیکی، خانوادگی، اجتماعی و تاریخی خود را انجام می‌دهد که همان تلاش همه نویسندگان زن یا همه زنانی است که همیشه میان دیوارهای جوامع مردسالار محصور هستند. اما چگونه یک نویسنده می تواند تخیل را وارد خودنگاری کند؟ آیا شافاک موفق به انجام آن شده است؟ آیا استفاده از داستان و گذار از خودنگاری به تخیل در خودنگاری می تواند به او کمک کند تا بدون ترس از قضاوت شدن، خود را بهتر بشناسد و زنان دیگر، محدودیت ها و موقعیت آن ها را بازتعریف کند؟ این مسئله ای است که این مقاله به آن خواهد پرداخت. پیکره‌ی مطالعاتی کار متشکل از چهار رمان شافاک، حرامزاده استانبول (2007)، شیر سیاه (2009)، شرافت (2013) و سه دختر حوا (2018) خواهد بود.

Mots clés [Persian]

• تخیل در خودنگاری
• تنهایی
• شافاک
• کنش‌گری
• هویت