نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فرانسه ، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران
2 استاد یار و عضو هیات علمی گروه زبان فرانسه دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد اراک، اراک، ایران
3 استادیار و عضو هیئت علمی گروه تخصصی زبان فرانسه، دانشکده ادبیات، علوم انسانی و اجتماعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،
چکیده
چکیده: رمان، درمقام مهمترین شکل ادبی دوران معاصر، به روایت سرگذشت انسان مسئله‌دار و توصیف جریانهای اجتماعی می‌پردازد. یکی ازمفاهیم ادبی و مهم جامعۀ معاصر«قهرمان مسئله‌دار» است، این اصطلاح نخست از سوی گئورگ لوکاچ، منتقد مجارستانی، در قرن بیستم مطرح‌شد و با لوسین گلدمن ادامه‌یافت. از دیدگاه آنها، رابطۀ متقابل ساختار ادبی و بافت اجتماعی، ادبیات را تبدیل به ابزار پاسخگویی به مسائل اجتماعی کرده‌است. ما در آثار معاصر شاهد ظهور قهرمانانی هستیم که علاوه بر عملگرا بودن، عمیقاً در مورد اعمال و انگیزه‌های خود فکرمی‌کنند. آنها صرفاً بر دستیابی به یک هدف قهرمانانه تمرکز نمی‌کنند، بلکه خودشناسی و رویارویی با واقعیت‌های پیچیدۀ معنوی را نیز سرلوحۀ کار خود قرارمی‌دهند. قهرمان این نوع رمانها، که اغلب برخاسته از عامۀ مردم است، در مقام منتقد سرسخت جامعه، درصدد احیای ارزش‌های اصیل تباه‌شده‌است. هدف از مقالۀ حاضر که بر مبنای رویکرد توصیفی- تحلیلی به رشتۀ تحریر درآمده‌است واکاوی رمان وصیّت‌نامۀ فرانسوی، نوشتۀ آندره مکین، از منظر جامعه‌شناختی، با تکیه بر مفهوم «قهرمان مسئله‌دار» و تطبیق آن با آرای لوسین گلدمن است. دستاوردهای این پژوهش حاکی از آن است که راوی، به عنوان قهرمان مسئله‌دار رمان، به دلیل انزوای هستی‌گرایانه خود و جستجوی ارزش‌های راستین، قهرمانی مسئله‌دار تلقّی‌می‌شود. او در جهان خیالی خود به دنبال راهی برای گریز از اضطراب روزانۀ خود است.
کلیدواژه‌ها
)