مینا تقی پور بیجاری؛ بهزاد هاشمی؛ فاطمه خان محمدی
چکیده
رمان، درمقام مهمترین شکل ادبی دوران معاصر، به روایت سرگذشت انسان مسئله‌دار و توصیف جریانهای اجتماعی می‌پردازد. یکی از مفاهیم ادبی و مهم جامعۀ معاصر«قهرمان مسئله‌دار» است، این اصطلاح نخست از سوی گئورگ لوکاچ، منتقد مجارستانی، در قرن بیستم مطرح‌شد و با لوسین گلدمن ادامه‌یافت. از دیدگاه آنها، رابطۀ متقابل ساختار ادبی و بافت ...
بیشتر
رمان، درمقام مهمترین شکل ادبی دوران معاصر، به روایت سرگذشت انسان مسئله‌دار و توصیف جریانهای اجتماعی می‌پردازد. یکی از مفاهیم ادبی و مهم جامعۀ معاصر«قهرمان مسئله‌دار» است، این اصطلاح نخست از سوی گئورگ لوکاچ، منتقد مجارستانی، در قرن بیستم مطرح‌شد و با لوسین گلدمن ادامه‌یافت. از دیدگاه آنها، رابطۀ متقابل ساختار ادبی و بافت اجتماعی، ادبیات را تبدیل به ابزار پاسخگویی به مسائل اجتماعی کرده‌است. ما در آثار معاصر شاهد ظهور قهرمانانی هستیم که علاوه بر عملگرا بودن، عمیقاً در مورد اعمال و انگیزه‌های خود فکرمی‌کنند. آنها صرفاً بر دستیابی به یک هدف قهرمانانه تمرکز نمی‌کنند، بلکه خودشناسی و رویارویی با واقعیت‌های پیچیدۀ معنوی را نیز سرلوحۀ کار خود قرارمی‌دهند. قهرمان این نوع رمانها، که اغلب برخاسته از عامۀ مردم است، در مقام منتقد سرسخت جامعه، درصدد احیای ارزش‌های اصیل تباه‌شده‌است. هدف از مقالۀ حاضر که بر مبنای رویکرد توصیفی- تحلیلی به رشتۀ تحریر درآمده‌است واکاوی رمان وصیّت‌نامۀ فرانسوی، نوشتۀ آندره مکین، از منظر جامعه‌شناختی، با تکیه بر مفهوم «قهرمان مسئله‌دار» و تطبیق آن با آرای لوسین گلدمن است. دستاوردهای این پژوهش حاکی از آن است که راوی، به عنوان قهرمان مسئله‌دار رمان، به دلیل انزوای هستی‌گرایانه خود و جستجوی ارزش‌های راستین، قهرمانی مسئله‌دارتلقّی‌می‌شود. او در جهان خیالی خود به دنبال راهی برای گریز از اضطراب روزانۀ خود است.
بهزاد هاشمی
چکیده
ادبیات فرانسه و فارسی دارای نقاط مشترکی بوده تعدادی از نویسندگان آنها مسیرهای یکسانی را پیموده اند و بخش بزرگی از آثار خود را به موضوعات مشابهی اختصاص داده اند: ژان دولافونتن(1695-1621) و پروین اعتصامی (1940-1906) ، گرایشات ادبی مشابهی را پرورش داده اند. از طریق آثار شاعرانه خود و با تدوین اخلاق برای "آموزش و سرگرمی" انسان در چارچوب طنز اجتماعی، ...
بیشتر
ادبیات فرانسه و فارسی دارای نقاط مشترکی بوده تعدادی از نویسندگان آنها مسیرهای یکسانی را پیموده اند و بخش بزرگی از آثار خود را به موضوعات مشابهی اختصاص داده اند: ژان دولافونتن(1695-1621) و پروین اعتصامی (1940-1906) ، گرایشات ادبی مشابهی را پرورش داده اند. از طریق آثار شاعرانه خود و با تدوین اخلاق برای "آموزش و سرگرمی" انسان در چارچوب طنز اجتماعی، به نقد و نکوهش نهادها ، جامعه ، سیاستمداران عصر خود و رذایل و معایب انسانی روی آورده اند. در این راستا هر دو از حیوانات ، گیاهان یا حتی اشیاء استفاده کرده اند و توانسته اند بدون ترس از خطر پیگرد همه را به باد انتقاد بگیرند. در چارچوب این تحقیق ،هرچند ناقص ، به کندوکاوی در باب تاثیر افسانه های لافونتن بر آثار پروین اعتصامی می پردازیم ؛ اما دراینجا هدف یک مطالعه تطبیقی نیست که فراتر از محدودیت های این مقاله است؛ بلکه با تکیه بر رویکرد مضمونی نوشته های دو نویسنده را بررسی خواهیم کرد. اعتصامی ملقّب به "لافونتن ایرانی" ، در مناظرات خود بسیار از افسانه نویس فرانسوی الهام گرفت ، اما این تأثیر از کجا ناشی می شود؟ آیا می توان از تأثیر مستقیم افسانه های لافونتن بر آثار پروین صحبت کرد؟ سعی نگارندة این پژوهش براین خواهد بود تا به این پرسشها پاسخ دهد.
پانیذ فلاحی؛ فاطمه خان محمدی؛ بهزاد هاشمی
چکیده
از زمان انتشار اولین ترجمه‌های کتاب ماجراهای تن‌تن به فارسی، خوانندگان ایرانی همواره استقبال گرم و استثنایی نسبت به آنها نشان داده‌اند. برای درک علت این امر، باید نقش خوانندگان را در فرآیند تولید معنا و به طور کلی نقش جامعه‌ای که آن محصول فرهنگی خارجی را از دیدگاه خود رمزگشایی می‌کند، تحلیل کنیم. از این منظر، شخصیت‌های ادبی در ...
بیشتر
از زمان انتشار اولین ترجمه‌های کتاب ماجراهای تن‌تن به فارسی، خوانندگان ایرانی همواره استقبال گرم و استثنایی نسبت به آنها نشان داده‌اند. برای درک علت این امر، باید نقش خوانندگان را در فرآیند تولید معنا و به طور کلی نقش جامعه‌ای که آن محصول فرهنگی خارجی را از دیدگاه خود رمزگشایی می‌کند، تحلیل کنیم. از این منظر، شخصیت‌های ادبی در یک اثر معاصر میتوانند نمادهای باستانی را احضار کنند: پیشینة فرهنگی خوانندگان ایرانی بر خوانششان از آلبوم های تن‌تن تأثیر میگذارد (و معنای اولیة آنها را تحریف می کند). با تکیه بر مفاهیم خاصی از مطالعات فرهنگی و پسااستعماری ، در مورد رویکرد رابطه ای نظریه پذیرش ، شخص "طوطی" را مورد بررسی قرار می دهد ، همانطور که جداگانه در ماجراهای تن تن و در موضوعات موضوعی و فرهنگی تصور شده است. ادبیات ایران نشان دهد که چگونه خوانندگان ایرانی خلقت هرژه را مخدوش می کنند.