نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• Arvin Rajabi ¹
• Hoda Khayat ²

¹ کارشناسی ارشد گروه مطالعات فرانسه، دانشکدۀ مطالعات جهان، دانشگاه تهران

² استادیار،‌ گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

چکیده

محمود رمانی به زبان فارسی است که نویسندۀ آن، روح الله حسینی، در پی همه‌گیری کووید-۱۹ نوشته و به زبان فرانسه ترجمه کرده است. در این داستان، شخصیت اصلی به‌طور خستگی‌ناپذیری تلاش می‌کند تا شروع به نوشتن اثری کند که پس از مرگ‌اش ضامن شهرت او باشد، اما از آنجایی که نمی‌تواند به این هدف برسد، در افکار پریشان خود که ناشی از ترس از زمان هستند فرو می‌رود و مدام خود را پشت سر نویسندگان بارز مورد علاقه‌اش می‌بیند که پیش از مرگ نشانی از نبوغ خود بجا گذاشته‌اند. برای درک چالش وجودی پیش روی محمود و رمزگشایی از پرسش اساسی نویسنده در مورد موانع انسان مدرن، ارزیابی مفهوم زمان در این داستان و تفسیر وضعیت روانی شخصیت اصلی یک پرسش ضروری است. به همین منظور، تحلیل نشانه‌شناختی، به کمک نظریۀ روایی که پل ریکور در دهه 1980 ارائه کرده است و به دنبال آن آثار فیلیپ هامون در مورد نشانه‌شناختی شخصیت داستان، انجام می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• زمان
• روایت
• شخصیت اصلی
• تحلیل نشانه‌شناختی
• زمان‌هراسی

عنوان مقاله [English]

When the time kills: the semilogical study of Mahmoud novel

چکیده [English]

Mahmoud is an Iranian novel, originally in Persian, translated by its author Rouhollah Hosseini following the Covid-19 pandemic. In this fiction, the main character tirelessly tries to begin writing a work which will be the guarantor of his reputation after his monumental death but, unable to realize this vocation, he rushes into his distressing thoughts at the origin of his fear of time and constantly believes himself to be behind the fertile writers he admires and who accomplished their vocation by leaving their mark of genius before dying. In order to understand the existential challenge that Mahmoud undergoes and to decipher the fundamental question that the author asks about the obstacles of modern man, it is essential to evaluate the concept of time in this story and to interpret the psychological state of the character through a semiotic analysis of the narrative theory introduced by Paul Ricœur in the 1980s, followed by the work of Philippe Hamon on the semiological status of the character.

کلیدواژه‌ها [English]

• Time
• narrative
• main character
• semiotic analysis
• chronophobia